İNSAN EN KÖTÜ HAYVAN

Seda Yürüyen, 24.08.2013

İnsan düşünen ve aklı olan bir hayvandır. Ne yazık ki üstünlük diye kabul ettiğimiz aklımız yüzünden en kötü, en zararlı ve en ikiyüzlü hayvanlar, insanlar oluverdi. Yaşadıkça, gördükçe anlıyor insan, bir insanın tek bir yüzü olmadığını.

Bencillik de doğamızda var. Bencil olan ve kendini düşünen, bu dünyada daha iyi yaşar ve daha iyi hayatta kalır. Darwin yasalarına inersek insanoğlunu bencil diye yargılamak belki yanlış olmayacak ancak değişen düzende, hızlı tüketim toplumlarında bencillik ve beraberinde getirdiği ikiyüzlülük korkunç bir seviyeye ulaştı. Bir başkası için gerçekten üzülmemiz, onun için gözyaşı dökmemiz bile yalan şu dünyada. Ne mi demek istiyorum? Özetle, sevdiğiniz birinin başına kötü bir şey geldiğinde o kişi için mi üzülüyorsunuz yoksa kendinizi onun yerine koyup aynı şeyin sizin de başınıza gelme ihtimaline mi üzülüyorsunuz demek istiyorum… Hadi dürüst olalım, ikinci ihtimale birincisinden çok daha fazla eğilimimiz var. Sürekli rekabet etmeyi gerektiren dünya düzeni belki de bizi bu noktaya taşıdı ama ne olursa olsun bir başkasına değer vermeyi günden güne unutuyoruz.

Yeri geldiğinde gülmek, yeri geldiğinde üzgün gibi durmak, aslında nefret etiğiniz kişilere karşı bir sebepten ötürü onu seviyormuşçasına davranmak, zorla heyecanlanmak, zorla durgunlaşmak bizler için hayatın bir rutini oluverdi. İnsanoğlu iki değil çok daha fazla yüzlü artık. Samimiyetsiz duruşunun altında kim bilir ne duygular yatıyor, dışı gülerken içi kan ağlıyor belki de başından geçen bir olaya. Hayat bizi insanı güzel yapan tüm duygulardan gün geçtikçe uzaklaştırıyor. Her gün samimiyetsizliklerle dolu yeni bir güne daha uyanıyoruz. En büyük öğüt olarak aileler çocuklarına politik olmayı öğretir oldu. Yani yeri ve zamanına göre konuşup ona göre davranacaksın öğütleriyle büyüyor yeni nesil.-Politika da sırf yalan dolan olmalı ki politik olmak birkaç yüzlü olmak anlamına geliyor-. Bu şekilde büyüyen nesiller olduğu sürece daha çok kaçmak istiyor insan uzaklara, doğaya, yalanın olmadığı yere, gerçekten “aklı” olan hayvan olmak istiyor bazen insan…

Ve hep diyorum, şu primitif toplumlar dediğimiz, dünya düzenine karışmadan ormanda yaşayan yerli kabileler, aslında ne kadar da güzel, huzurlu ve “aklı” olan bir hayvan olarak yaşıyorlar. Kendimizi modern olarak göklere çıkarıp pohpohlamadan önce aynaya bakıp ikiyüzlülüğümüz ile yüzleşmemiz gerek, acilen hem de!